Buğdaygillerden malt ve yem olarak kullanılan önemli bir tahıl bitkisidir. Bira sanayisinin dışında neredeyse tümü hayvan yemi olarak değerlendirilmektedir. Arpa tüm hayvanlarda kullanılabildiği gibi özellikle geviş getiren hayvanlar için daha uygundur. Koyun ve keçiler dışındaki geviş getirenlere verilirken kabaca kırılması ya da ezilmesi gerekmektedir. Aksi halde yedirilen arpaların önemli bir kısmı sindirilmeden dışkı ile atılmaktadır.
Arpa, geviş getiren hayvanlar için önemli bir yem kaynağıdır, ancak her hayvan türüne özgü farklı beslenme ihtiyaçları göz önünde bulundurulmalıdır. Koyun ve keçiler dışında geviş getiren hayvanlara arpa verilirken, özellikle şunlar dikkate alınmalıdır:
- Arpanın Sindirimi: Arpa, iyi sindirilen bir yem olmakla birlikte, yüksek enerji içerir. Ancak, koyun ve keçilere göre daha büyük geviş getiren hayvanlar (örneğin inekler) için arpa, dengeli bir şekilde verilmelidir. Aksi takdirde, sindirim problemleri ya da aşırı enerji alımı nedeniyle rumen dengesizlikleri oluşabilir.
- Protein ve Enerji Dengesi: Arpa, genellikle nişasta bakımından zengindir ve geviş getiren hayvanlar için enerjik bir yem olarak kullanılabilir. Ancak, bu enerji kaynağının aşırı verilmesi, hayvanın protein gereksinimlerini dengeleyebilmek için yüksek kaliteli protein kaynaklarıyla desteklenmelidir.
- Yavaş Verme ve Porsiyon Kontrolü: Büyük geviş getiren hayvanlara arpa verirken, aşırı miktarda verilmesi rumen pH'ının düşmesine yol açabilir. Bu da sindirim sorunlarına, özellikle asidoza neden olabilir. Bu yüzden arpa, kontrollü ve yavaş bir şekilde verilmelidir.
- Miktar: Arpa, geviş getiren hayvanların günlük yemi içinde genellikle %20-30 arasında yer alabilir. Ancak bu oran, hayvanın cinsine, yaşına, sağlığına ve üretim amaçlarına göre değişebilir.
- Geviş getiren hayvanlar için dengeli bir beslenme programı oluşturulurken, arpa diğer yemler (ot, silaj, yonca, vb.) ile birlikte verilerek çeşitliliği artırmak genellikle daha sağlıklıdır.
